คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1706/2500

การที่ศาลชั้นต้นมีคำสั่งรับฟ้องอุทธรณ์โดยผู้อุทธรณ์มิได้วางค่าฤชาธรรมเนียมที่จะต้องใช้แทนอีกฝ่ายหนึ่งพร้อมฟ้องอุทธรณ์เป็นการไม่ชอบนั้น ถ้าผู้อุทธรณ์ไม่ได้ขัดขืน ศาลอุทธรณ์ก็ชอบที่จะขยายเวลาวางเงินดังกล่าวให้ ไม่ควรจะยกอุทธรณ์เสียทีเดียว (ประชุมใหญ่)

คดีนี้ โจทก์ฟ้องเรียกเงินกู้ 2,000 บาทพร้อมดอกเบี้ย จำเลยให้การว่าตามเอกสารท้ายฟ้อง ไม่มีการยืมเงินและรับเงินกันจริงจึงไม่ต้องรับผิด

ศาลชั้นต้นฟังว่า จำเลยเป็นหนี้โจทก์ พิพากษาให้จำเลยใช้เงินตามฟ้อง

จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่าจำเลยยื่นอุทธรณ์โดยไม่ได้นำเงินค่าฤชาธรรมเนียมและค่าทนายที่จำเลยจะต้องใช้แทนโจทก์ตามคำพิพากษาฟ้องอุทธรณ์ของจำเลยเป็นการผิดต่อ ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 229 พิพากษาให้ยกอุทธรณ์ของจำเลย

ศาลฎีกาประชุมใหญ่เห็นว่า การที่จำเลยยื่นคำฟ้องโดยมิได้วางค่าฤชาธรรมเนียมที่จะต้องใช้แทนโจทก์พร้อมฟ้องอุทธรณ์เป็นการไม่ชอบ แต่ศาลชั้นต้นสั่งรับเป็นฟ้องอุทธรณ์ จำเลยไม่ขัดขืนอาศัย มาตรา 23 ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง ศาลจึงขยายเวลาวางเงินค่าฤชาธรรมเนียมที่จะต้องใช้แทนอีกฝ่ายหนึ่งให้ พิพากษาให้ยกคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ให้ส่งสำนวนไปให้ศาลชั้นต้นจัดการให้จำเลยวางเงินค่าฤชาธรรมเนียมที่จะต้องใช้แทนโจทก์ใน 10 วันแล้วส่งสำนวนให้ศาลอุทธรณ์พิจารณาพิพากษาต่อไป ถ้าจำเลยไม่วางให้ยกอุทธรณ์ของจำเลย