คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1706/2500

การที่ศาลชั้นต้นมีคำสั่งรับฟ้องอุทธรณ์โดยผู้อุทธรณ์มิได้วางค่าฤชาธรรมเนียมที่จะต้องใช้แทนอีกฝ่ายหนึ่งพร้อมฟ้องอุทธรณ์เป็นการไม่ชอบนั้น ถ้าผู้อุทธรณ์ไม่ได้ขัดขืน ศาลอุทธรณ์ก็ชอบที่จะขยายเวลาวางเงินดั่งกล่าวให้ ไม่ควรจะยกอุทธรณ์เสียทีเดียว.

(ประชุมใหญ่)

คดีนี้ โจทย์ฟ้องเรียกเงินกู้ ๒,๐๐๐ บาทพร้อมดอกเบี้ย จำเลยให้การว่าตากเอกสารท้ายพ้อง ไม่มีการยืมเงินและรับเงินกันจริง จึงไม่ต้องรับผิด

ศาลชั้นต้นฟังว่า จำเลยเป็นหนี้โจทก์ พิพากษาให้จำเลยใช้เงินตามฟ้อง

จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่าจำเลยยื่นอุทธรณ์โดยไม่ได้นำเงินค่าฤชาธรรมเนียมและค่าทนายที่จำเลยจะต้องใช้แทนโจทก์ตามคำพิพากษาฟ้องอุทธรณ์ของจำเลยเป็นการผิดต่อ ป.วิ.พ.มาตรา ๒๒๙ พิพากษาให้ยกอุทธรณ์ของจำเลย

ศาลฎีกาประชุมใหญ่เห็นว่า การที่จำเลยยื่นคำฟ้องโดยมิได้วางค่าฤชาธรรมเนียมที่จะต้องใช้แทนโจทก์พร้อมฟ้องอุทธรณ์ เป็นการไม่ชอบ อาศัย ม. ๒๓ ป.วิ.แพ่ง ศาลจึงขยายเวลาวางเงินค่าฤชาธรรมเนียมที่จะต้องใช้แทนอีกฝ่ายหนึ่งให้ พิพากษาให้ยกคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ให้ส่งสำนวนไปให้ศาลชั้นต้นจัดการให้จำเลยวางเงินค่าฤชาธรรมเนียมที่จะต้องใช้แทนโจทก์ใน ๑๐ วัน แล้วส่งสำนวนให้ศาลอุทธรณ์พิจารณาพิพากษาต่อไป ถ้าจำเลยไม่วาง ก็ให้ยกอุทธรณ์ของจำเลย.