คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 18/2498

ผู้ตายเข้ามาในห้างนาจำเลยเวลากลางคืนจำเลยเข้าใจว่าเป็นคนร้ายและที่ตรงนั้นมืดไม่ทราบว่าผู้ตายมีอาวุธหรือ

ไม่ จำเลยจึงฟันผู้ตายที่ศีร์ษะ และหน้าหลายทีการกระทำของจำเลยย่อมเป็นการป้องกันตัวและทรัพย์สิน เมื่อข้อเท็จจริงฟังได้ว่า ไม่เป็นการเกินกว่าเหตุ ก็ต้องยกฟ้องโจทก์.

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยฆ่านายแก้วตายโดยเจตนาขอให้ลงโทษตาม กฏหมายลักษณะอาญา มาตรา ๒๔๙

จำเลยรับสารภาพ

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำคุกจำเลย ๑๕ ปี ลดกึ่งหนึ่งเหลือ ๗ ปี ๖ เดือน

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ยกฟ้อง

โจทก์ฏีกา

ศาลฏีกาเห็นว่า คดีได้ความว่าผู้ตายป่วยเพ้อไม่ได้สติเตลิดเข้าไปในห้างนาจำเลยในเวลาราว ๒๒.๐๐ น. จำเลยเข้าใจว่าเป็นคนร้าย ที่ตรงนั้นมืดผู้ตายจะมีอาวุธหรือไม่ ไม่อาจรู้ไ้ จึงใช้มีดฟันถูกที่ศีร์ษะและหน้าหลายแผล ผู้ตายตายเพราะบาดแผลที่จำเลยฟัน การกระทำของจำเลยเป็นการป้องกันตัวและทรัพย์พอสมควรแก่เหตุ ศาลฏีกาพิพากษายืน.