คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1830/2514

ดุลพินิจของศาลเป็นปัญหาข้อเท็จจริง ศาลชั้นต้นลงโทษจำคุกจำเลยคนละ 2 เดือน ศาลอุทธรณ์แก้ให้ลงโทษปรับสถานเดียวคนละ 200 บาทเป็นเรื่องดุลพินิจของศาลแม้จะแก้ไขมาก ก็ต้องห้ามมิให้ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220

คดีนี้โจทก์ฟ้องว่า เมื่อวันที่ 29 ธันวาคม 2510 จำเลยกับพวกที่ยังหลบหนีได้ร่วมกันทำร้ายนายวีระศักดิ์ วังคำแหง ได้รับอันตรายแก่กาย เหตุเกิดที่ตำบลวัดธาตุ อำเภอเมือง จังหวัดหนองคาย ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 295, 83

จำเลยทั้งสามให้การรับสารภาพ

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำคุกจำเลยคนละ 2 เดือน

จำเลยทั้งสามจึงอุทธรณ์เรื่องโทษ

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้คำพิพากษาศาลชั้นต้นเป็นเห็นสมควรให้ปรับจำเลยสถานเดียวคนละ 200 บาท

โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น

ศาลฎีกาเห็นว่า เมื่อศาลอุทธรณ์ให้ปรับจำเลยสถานเดียวคนละ 200 บาทแล้ว โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษจำเลยตามคำพิพากษาศาลชั้นต้นเป็นการฎีกาในข้อดุลพินิจของศาล ซึ่งเป็นปัญหาข้อเท็จจริง คดีนี้แม้ศาลอุทธรณ์จะพิพากษาแก้ให้ลงโทษจำเลยเพียงปรับสถานเดียวอันเป็นการแก้ไขมาก แต่ศาลอุทธรณ์คงลงโทษจำคุกจำเลยปรับไม่เกิน 1,000 บาทโจทก์จะฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงไม่ได้ ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220 พิพากษาให้ยกฎีกาโจทก์