คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 186/2529

ฎีกาจำเลยมิได้โต้เถียงว่า จำเลยยังไม่ทราบคำสั่งศาลชั้นต้นที่กำหนดเวลาให้จำเลยนำส่งสำเนาอุทธรณ์ และคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ไม่ถูกต้องไม่ชอบด้วยข้อเท็จจริงและข้อกฎหมายอย่างไร ฎีกาในข้อที่ว่าจำเลยมิได้มีเจตนาจะทิ้งอุทธรณ์ก็ดี หรืออุทธรณ์เพื่อต้องการให้ศาลสูงวินิจฉัยก็ดี มิใช่เป็นการโต้แย้งคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ซึ่งเป็นฎีกาไม่ชัดแจ้ง ต้องห้ามฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 249

โจทก์ฟ้องขอให้ศาลมีคำสั่งพิทักษ์ทรัพย์จำเลยเด็ดขาดและพิพากษาให้จำเลยล้มละลาย ศาลชั้นต้นมีคำสั่งพิทักษ์ทรัพย์จำเลยเด็ดขาด จำเลยอุทธรณ์ศาลชั้นต้นสั่งรับอุทธรณ์และให้จำเลยนำส่งสำเนาอุทธรณ์ให้แก่โจทก์ภายใน ๑๕ วัน มิฉะนั้นถือว่าทิ้งอุทธรณ์ แต่จำเลยไม่ปฏิบัติตาม ศาลชั้นต้นจึงส่งสำนวนไปให้ศาลอุทธรณ์พิจารณา

ในระหว่างการพิจารณาของศาลอุทธรณ์ จำเลยยื่นคำร้องต่อศาลอุทธรณ์ขอให้ส่งสำเนาอุทธรณ์ไปยังศาลชั้นต้นเพื่อจำเลยจะได้นำหมายส่งสำเนาอุทธรณ์ให้โจทก์โดยอ้างว่าลืมนำส่งสำเนาอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายกคำร้องและจำหน่ายคดี โดยถือว่าจำเลยทิ้งอุทธรณ์แล้ว

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า มีเหตุที่จะอนุญาตให้จำเลยนำส่งสำเนาอุทธรณ์ให้แก่โจทก์ตามคำร้องของจำเลยหรือไม่ เห็นว่า ฎีกาจำเลยมิได้โต้เถียงเลยว่าจำเลยยังไม่ทราบคำสั่งศาลชั้นต้นที่กำหนดเวลาให้จำเลยนำส่งสำเนาอุทธรณ์ และคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ไม่ถูกต้องไม่ชอบด้วยข้อเท็จจริงและข้อกฎหมายอย่างไรฎีกาในข้อที่ว่า จำเลยมิได้มีเจตนาจะทิ้งอุทธรณ์ก็ดี ที่จำเลยอุทธรณ์ก็เพื่อต้องการให้ศาลสูงวินิจฉัยในเนื้อหาแห่งอุทธรณ์อันจะเป็นประโยชน์แก่บรรดานักกฎหมายในอนาคตต่อไปก็ดี ล้วนแล้วแต่เป็นกรณีร้องขอความเห็นใจจากศาลฎีกา มิใช่เป็นการโต้แย้งคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ จึงเป็นฎีกาที่ไม่ชัดแจ้ง ต้องห้ามฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๒๔๙ ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัยให้

พิพากษายกฎีกาจำเลย