คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1872/2492

จำเลยได้กระทำผิดและศาลได้เรียกประกันทัณฑ์บนจากผู้ปกครองจำเลย ต่อมาจำเลยได้กระทำความผิดขึ้นอีกภายในกำหนดทัณฑ์บนนั้น ศาลจะเพิ่มโทษฐานไม่เข็ดหลาบแก่จำเลยในคดีครั้งหลังไม่ได้ เพราะการที่ศาลเรียกประกันทัณฑ์บนจากผู้ปกครองของจำเลยในคดีก่อน หาใช่เป็นการลงโทษจำเลยไม่ ส่วนการที่ขอให้ปรับผู้ปกครองฐานผิดสัญญาทัณฑ์บนนั้นก็เป็นเรื่องที่โจทก์ควรขอในคคีก่อน

ได้ความว่า จำเลยได้ลักปลาของ น.ส.ง่วยง้อไป 1 หลัว และจำเลยเคยถูกศาลพิพากษาว่าได้กระทำผิดฐานลักทรัพย์ ศาลเรียกประกันทัณฑ์บนไว้จากผู้ปกครองมีกำหนด 1 ปี จำเลยมากระทำผิดครั้งนี้ภายในกำหนดทัณฑ์บนนั้น โจทก์จึงฟ้องขอให้ลงโทษและเพิ่มโทษฐานไม่เข็ดหลาบกับขอให้ปรับผู้ปกครองจำเลยตามสัญญาทัณฑ์บนนั้นด้วย

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำคุกจำเลย 1 ปีตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา 293 ลดโทษฐานเป็นเด็กตามมาตรา 57 กึ่งหนึ่ง คงจำคุก 6 เดือน คำขอที่ให้เพิ่มฐานไม่เข็ดหลาบ และให้ปรับผู้ปกครองนั้นให้ยก

ศาลอุทธรณ์แก้ให้ลดฐานเป็นเด็กตามมาตรา 57 นอกนั้นยืนตาม

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า การที่ศาลเรียกประกันทัณฑ์บนจากผู้ปกครองจำเลยในคดีก่อนนั้น หาใช่เป็นการลงโทษจำเลยไม่ จึงเพิ่มโทษฐานไม่เข็ดหลาบแก่จำเลยในคดีนี้ไม่ได้ ส่วนที่ขอให้ปรับผู้ปกครองฐานผิดสัญญาทัณฑ์บนนั้น ก็เป็นเรื่องโจทก์ควรขอในคดีก่อน เพราะหนังสือสัญญาอยู่ในคดีนั้น

พิพากษายืน