คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1872/2492

จำเลยได้กระทำผิด และศาลได้เรียกประกันทัณฑ์บลจากผู้ปกครองจำเลย ต่อมาจำเลยได้กระทำความผิดขึ้นอีกภายในกำหนดทัณฑ์บลนั้น ศาลจะเพิ่มโทษฐานไม่เข็ดหลาบแก่จำเลยในคดีครั้งหลังไม่ได้ เพราะการที่ศาลเรียกประกันทัณฑ์บลจากผู้ปกครองของจำเลยในคดีก่อน หาใช่เป็นการลงโทษจำเลยไม่ ส่วนการที่ขอให้ปรับผู้ปกครองฐานผิดสัญญาทัณฑ์บลนั้นก็เป็นเรื่องที่โจทก์ควรขอในคดีก่อน.

ได้ความว่า จำเลยได้ลักปลาของ น.ส.ง่วยง้อไป ๑ หลัว และจำเลยเคยถูกศาลพิพากษาว่าได้กระทำผิดฐานลักทรัพย์ ศาลเรียกประกันทัณฑ์บลไว้จากผู้ปกครองมีกำหนด ๑ ปี จำเลยมากระทำผิดครั้งนี้ภายในกำหนดทัณฑ์บลนั้น โจทก์จึงฟ้องขอให้ลงโทษและเพิ่มโทษฐานไม่เข็ดหลาบกับขอให้ปรับผู้ปกครองจำเลยตามสัญญาทัณฑ์บลนั้นด้วย

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำคุกจำเลย ๑ ปีตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๙๓ ยกโทษฐานเป็นเด็กตามมาตรา ๕๗ กึ่งหนึ่ง คงจำคุก ๖ เดือน คำขอที่ให้เพิ่มฐานไม่เข็ดหลาบ และให้ปรับผู้ปกครองนั้นให้ยก

ศาลอุทธรณ์แก้ให้ลดฐานเป็นเด็กตามมาตรา ๕๗ นอกนั้นยืนตาม

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า การที่ศาลเรียกประกันทัณฑ์บลจากผู้ปกครองจำเลยในคดีก่อนนั้น หาใช่เป็นการลงโทษจำเลยไม่ จึงเพิ่มโทษฐานไม่เข็ดหลาบแก่จำเลยในคดีนี้ไม่ได้ ส่วนที่ขอให้ปรับผู้ปกครองฐานผิดสัญญาทัณฑ์บลนั้น ก็เป็นเรื่องโจทก์ควรขอในคดีก่อน เพราะหนังสือสัญญาอยู่ในคดีนั้น

พิพากษายืน