คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 206/2499

จำเลยเป็นผู้ก่อเหตุแล้วใช้มีด เฉพาะตัวมีดยาวเกือบคืบแทงผู้ตายถูที่น่าท้อง ลำไส้ออกมาจุกปากแผลโลหิตตกใน ดังนี้พึงคาดหมายได้ว่าย่อมจะเป็นเหตุให้เขาถึงแก่ความตายได้ จึงถือว่าเป็นการฆ่าคนโดยเจตนา.

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยใช้มีดซุยแทงถูกชายโครงนายหลาบ ๑ ทีโดยเจตนาฆ่า นายหลาบตายเพราะพิษบาดแผลในคืนนั้นเอง ขอให้ลงโทษ

จำเลยให้การรับสารภาพ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตาม ๒๔๙,๕๙ คงจำคุก ๑๓ ปี ๔ เดือน

จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา ศาลฎีกาวินิจฉัยว่าพิเคราะห์ก็เห็นว่าเป็นกรณีฆ่าคนโดยมิใช่ป้องกัน จำเลยเองเป็นผู้ก่อเหตุ จำเลยให้อาวุธมีคม เฉพาะตัวมีดยาวเกือบคืบแทงผู้ตายถูกที่สำคัญ การใช้อาวุธทำร้ายในลักษณะเช่นนี้ พึงคาดหมายได้โดยวิสัยธรรมดาว่า ย่อมจะเป็นเหตุให้เขาถึงแก่ความตาย ต้องถือว่าเป็นการฆ่าคนโดยเจตนา

พิพากษายืน.