คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 21/2511

ผู้ตายถือมีดขอยาวทั้งมีดและด้ามราว 1 แขน ออกตามหาจำเลยเพื่อจะฆ่า เมื่อผู้ตายพบกับจำเลย มีคนห้ามไม่ให้ผู้ตายทำร้ายจำเลย ผู้ตายก็ไม่ฟัง ผู้ตายเข้าฟันจำเลยแต่ผิดด้วยความเมาสุราจึงเซถลาลงไป พอจะลุกขึ้นจึงถูกจำเลยยิง 3 นัดติด ๆ กัน ในเหตุการณ์ฉุกละหุกเช่นนี้ จำเลยไม่อาจคิดได้ว่ายิงสักกี่นัดจึงจะพอยับยั้งผู้ตายได้ แม้ผู้ตายถูกยิงถึง 3 นัดแล้ว ก็ยังลุกขึ้นได้ ตามพฤติการณ์เช่นนี้เป็นการป้องกันพอสมควรแก่เหตุ

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยได้ฆ่าผู้ตายโดยเจตนา ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘

จำเลยสู้ว่าป้องกันตัว

ศาลชั้นต้นเห็นว่า จำเลยป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ พิพากษายกฟ้อง

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า จำเลยกับผู้ตายสมัครใจต่อสู้กัน ไม่เป็นการป้องกันตัว พิพากษากลับว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘ จำคุก ๑๘ ปี ลดโทษ ๑ ใน ๓ ตามมาตรา ๗๘ คงจำคุก ๑๒ ปี

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ก่อนเกิดเหตุ ผู้ตายถูกจำเลยชกจมูกเลือดไหล ผู้ตายกลับไปบ้านเอามีดขอยาวทั้งตัวมีดและด้ามราว ๑ แขนเที่ยวตามหาจำเลย ผู้ตายพูดว่าจะฆ่าจำเลยให้ได้ต่อมาไปพบจำเลยที่บ้านนายยวน นายยวนได้ตะโกนร้องมาจากในบ้านว่าเลิกที ๆ พี่น้องกันอย่าฆ่าฟันกันเลย ต่อมานายสุทินและนายเทอมหลานจำเลยออกมาพูดว่า ลุงขอทีเถอะ แต่ผู้ตายไม่ฟังเสียงโดดเข้าฟัน นายสุทินและนายเทอมโดดหนี ผู้ตายเข้าฟันจำเลยแต่ผิด ด้วยความเมาสุราจึงเซถลาไป พอจะลุกขึ้นจึงถูกจำเลยยิง แม้จำเลยได้ยิงไป ๓ นัดติด ๆ กัน ในเหตุการณ์ฉุกละหุกเช่นนี้ จำเลยไม่อาจคิดได้ว่ายิงสักกี่ทีจึงจะพอยับยั้งผู้ตายได้ แม้ผู้ตายถูกยิงถึง ๓ นัดแล้ว ก็ยังลุกขึ้นได้ จึงเห็นว่าการที่จำเลยยิง ๓ นัดติด ๆ กันในเหตุการณ์เช่นนี้ เป็นการพอสมควรแก่เหตุ จำเลยไม่มีความผิด ศาลชั้นต้นวินิจฉัยชอบแล้ว

พิพากษากลับ ให้ยกฟ้องโจทก์ ปล่อยจำเลยพ้นข้อห้าไป