คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 210/2492

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันให้ยกฟ้องโจทก์โดยความผิดของจำเลยไม่ต้องด้วยบทกฎหมายที่โจทก์อ้าง โจทก์มิได้แสดงไว้โดยชัดแจ้งในฎีกาว่า จำเลยควรมีผิดตามบทกฎหมายใด เพราะเหตุใด ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย

โจทก์ฟ้องหาว่า จำเลยนำรำบรรทุกรถไฟโดยหลีกเลี่ยงไม่เสียค่าระวางบรรทุกตามระเบียบข้อบังคับของกรมรถไฟ ขอให้ลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติจัดวางการรถไฟ 2464 มาตรา 87 และข้อบังคับกรมรถไฟลงวันที่ 12 กันยายน 2489 จำเลยให้การรับสารภาพ แถลงว่าความจริงจำเลยต้องการชั่งเหมือนกัน แต่เจ้าพนักงานทำให้ไม่ทัน จึงไม่ได้ชั่งศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีนี้ศาลล่างพิพากษาต้องกันให้ยกฟ้องของโจทก์ โดยความผิดของจำเลย ไม่ต้องด้วยบทกฎหมายที่โจทก์อ้างและโจทก์มิได้แสดงไว้โดยชัดแจ้งในฎีกาว่า จำเลยควรมีความผิดตามกฎหมาย บทใด เพราะเหตุใด ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย

พิพากษายกฎีกา