คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 460/2490

ตำรวจจับผู้กระทำผิด แล้วยึดของกลางไว้เป็นประโยชน์ส่วนตัว ไม่นำส่งเจ้าพนักงานสอบสวน แม้การจับนั้นอยู่นอกเขตต์ท้องที่ที่ตนประจำการ ก็คงมีความผิดฐานทุจริตต่อหน้าที่

(อ้างฎีกาที่ 140/2490)

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยรับราชการเป็นพลตำรวจประจำสถานีตำรวจจังหวัดตาก ได้จับนายแฝง นายเนื้อ, หาว่าไม่แจ้งปริมาณและสถานที่เก็บเครื่องอุปโภคบริโภคอันต้องควบคุม จำเลยมีหน้าที่ต้องส่งของกลางต่ออำเภอบางระกำเพื่อสอบสวน แต่จำเลยได้ยึดของกลางเหล่านั้นไว้เป็นประโยชน์ส่วนตนเสีย หาได้ปฏิบัติราชการตามหน้าที่ไม่ ขอให้ลงโทษ

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้นโดยฟังว่า จำเลยจับนายแฝง, นายเนื้อที่จังหวัดพิษณุโลกนอกเขตต์อำนาจหน้าที่ของจำเลย จะถือว่าจำเลยเป็นเจ้าพนักงานกระทำการตามหน้าที่ไม่ได้ ให้ยกฟ้องโจทก์

โจทก์ฎีกา,

ศาลฎีกาเห็นว่า คดีนี้มีตัวอย่างคำพิพากษาฎีกาที่ ๑๔๐/๒๔๙๐ วินิจฉัยไว้แล้วว่า ตำรวจเป็นพนักงานสืบสวนคดีอาญา ตาม ป.ม.วิ.อาญา มาตรา ๒(๑๒) และ ม. ๑๗ ไม่มีบทบัญญัติจำกัดให้ทำการสืบสวนคดีอาญาได้ฉะเพาะในเขตต์ที่ตนประจำการอยู่ ก็ยังได้ชื่อว่าเป็นตำรวจอยู่นั่นเอง จึงพิพากษาให้ยกคำพิพากษาศาลล่าง ให้ศาลชั้นต้นดำเนินการพิจารณาพิพากษาใหม่