โจทก์ฟ้องว่าจำเลยมีอาวุธปืนพกสั้น ชนิดทำเองขนาด .32 ใช้ยิงได้ ไม่มีหมายเลขทะเบียนของนายทะเบียนประทับ 1 กระบอกและกระสุนปืนขนาด .32 จำนวน 3 นัดไว้ในความครอบครองโดยมิได้รับใบอนุญาตจากนายทะเบียนท้องที่ตามกฎหมาย จำเลยได้พาอาวุธปืนดังกล่าวติดตัวไปในหมู่บ้าน ทางสาธารณะโดยไม่ได้รับอนุญาตให้มีอาวุธปืนติดตัวและไม่มีเหตุจำเป็นนหรือเร่งด่วนตามสมควรแก่พฤติการณ์ แล้วจำเลยใช้อาวุธปืนดังกล่าวยิงนายสุพจน์ สุครีพ 2 นัดโดยเจตนาฆ่าแต่กระสุนปืนเกิดด้าน 1 นัด ส่วนอีก1 นัด จำเลยยิงไม่แม่นพอ กระสุนปืนจึงไม่ถูกนายสุพจน์ สุครีพ ตามวันเวลาเกิดเหตุเจ้าพนักงานจับจำเลยได้พร้อมอาวุธปืนที่จำเลยใช้กระทำผิด และกระสุนปืนขนาด .32 จำนวน 2 นัด ปลอกกระสุนปืน .32 จำนวน 1 ปลอก ที่จำเลยใช้ในการกระทำผิดเป็นของกลาง ขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 288, 80, 91 พระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายอาญา (ฉบับที่ 6)พ.ศ. 2526 มาตรา 4 พระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิดดอกไม้เพลิงและสิ่งเทียมอาวุธปืน พ.ศ. 2490 มาตรา 7, 8 ทวิ, 72, 72 ทวิคำสั่งของคณะปฏิรูปการปกครองแผ่นดิน ฉบับที่ 44 ลงวันที่ 21 ตุลาคม 2519ข้อ 3, 6, 7 และริบของกลาง
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 288 ประกอบด้วยมาตรา 80 จำคุก 12 ปี ริบของกลาง คำขออื่นให้ยก
โจทก์จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า ให้ยกฟ้องโจทก์ในข้อหาพยายามฆ่าผู้อื่นนอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงและวินิจฉัยว่าประจักษ์พยานและพยานประกอบของโจทก์เบิกความแตกต่างกันในข้อที่เป็นสาระสำคัญแห่งคดีรับฟังไม่ได้ว่าจำเลยเป็นคนร้ายที่ยิงผู้เสียหาย
อนึ่งสำหรับของกลางนั้นเห็นว่าจำเลยไม่ได้นำมาใช้ในการกระทำผิดตามฟ้องศาลไม่มีอำนาจริบ
พิพากษาแก้เป็นว่าไม่ริบของกลาง นอกจากที่แก้คงให้เป็นตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์