คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 576/2491

ในคดีอาญาฐานยักยอกที่โจทก์เรียกราคาทรัพย์มาด้วยนั้น ในการพิพากษาคดีเกี่ยวกับการเรียกทรัพย์คืน+เป็นส่วนแพ่งนั้น ศาลต้องถือข้อเท็จจริงตามที่ปรากฏในคำพิพากษาคดีส่วนอาญา +ศาลล่างฟังว่าทรัพย์ไม่ใช่ของโจทก์ ให้+ฟ้องแล้ว การที่โจทก์ฎีกาฉะเพาะส่วนแพ่ง+มา ก็ย่อมไม่มีทางชนะ

คดีนี้โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยยักยอกข้าวเปลือกของโจทก์ขอให้ลงโทษตามกฎหมายอาญามาตรา ๓๑๔ และเรียกราคาทรัพย์ ๔๔๐๐ บาท

ศาลชั้นต้นกับศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงต้องกันว่า โจทก์นำสืบไม่ได้ว่าข้าวที่โจทก์ฟ้องเป็นของโจทก์ คดีไม่มีทางลงโทษจำเลยและโจทก์ไม่มีสิทธิเรียกข้าวคืน

โจทก์ฎีกา เถียงข้อเท็จจริง

ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาในคดีส่วนอาญา เพราะต้องห้ามตาม ป.วิ.อาญามาตรา ๒๑๙ คงรับฎีกาฉะเพาะคดีส่วนแพ่ง

ศาลฎีกาเห็นว่า ตาม ป.วิ.อาญา มาตรา ๔๖ ในการพิพากษาคดีส่วนแพ่ง ศาลต้องถือข้อเท็จจริงตามที่ปรากฎในคำพิพากษาคดีส่วนอาญา กรณีนี้คดีส่วนอาญา ศาลล่างทั้งสองฟังข้อเท็จจริงต้องกันว่า โจทก์นำสืบไม่ได้ว่าข้าวเป็นของโจทก์ ในการวินิจฉัยคดีส่วนแพ่ง ศาลฎีกาต้องถือข้อเท็จจริงตามนี้ โจทก์จึงไม่มีทางจะเรียกร้องให้จำเลยใช้ราคาข้าวในคดีทางส่วนแพ่งแต่ประการใด พิพากษายืน