คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 689/2490

ถ้ากรณีไม่อยู่ในความคุ้มครองของ พระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าฯ 2486 และแก้ไข(ฉบับที่ 2)2488 ซึ่งได้มีการเลิกสัญญาเช่ากันโดยชอบก่อนใช้พระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าฯ 2489แล้ว พระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าฯ(ฉบับที่ 2)2490 ก็ไม่บังคับถึง

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยเช่าเคหะของโจทก์เพื่อทำการค้า บัดนี้โจทก์มีความประสงค์จะใช้เคหะนี้เพื่อกิจการค้าของโจทก์เอง ขอให้ขับไล่

ศาลชั้นต้นฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยทำการค้าในห้องเช่าเป็นส่วนใหญ่คดีไม่อยู่ในข่ายบังคับพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่า พ.ศ. 2486 พิพากษาให้ขับไล่

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกาว่า ใช้เป็นที่อยู่อาศัยเป็นส่วนใหญ่

ศาลฎีกาเห็นว่า ฎีกาต้องห้ามฎีกาในข้อเท็จจริงแต่อย่างไรก็ดี เมื่อกรณีไม่อยู่ในความคุ้มครองของพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าฯ พ.ศ. 2486 และแก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2488 ซึ่งโจทก์มีสิทธิบอกเลิกสัญญาเช่าอยู่แล้ว แม้ขณะนี้จะอยู่ในระหว่างพิจารณาของศาลฎีกาก็ยกเอาพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าฯ พ.ศ. 2489 และ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2490 ที่ออกภายหลังมาปรับแก่คดีเรื่องนี้ไม่ได้ จึงพิพากษายืน