คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 689/2490

ถ้ากรณีไม่อยู่ในความคุ้มครองของ พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่าฯ 2486 และแก้ไข (ฉะบับที่ 2) 2488 ได้มีการเลิกสัญญาเช่า กันโดยชอบก่อนใช้ พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่าฯ 2489 แล้ว พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่า (ฉะบับที่ 2) 2490 ก็ไม่บังคับถึง

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยเช่าเคหะของโจทก์เพื่อทำการค้า บัดนี้โจทก์มีความประสงค์จะใช้เคหะนี้เพื่อกิจการค้าของโจทก์เอง ขอให้ขับไล่

ศาลชั้นต้นฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยทำการค้าในห้องเช่าเป็นส่วนใหญ่ คดีไม่อยู่ในข่ายบังคับ พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่า พ.ศ. ๒๔๘๖ พิพากษาให้ขับไล่

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกาว่า ใช้เป็นที่อยู่อาศัยเป็นส่วนใหญ่

ศาลฎีกาเห็นว่า ฎีกาต้องห้ามฎีกาในข้อเท็จจริงแต่อย่างไรก็ดี เมื่อกรณีไม่อยู่ในความคุ้มครองของ พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่าฯ พ.ศ. ๒๔๘๖ และแก้ไขเพิ่มเติม (ฉะบับที่ ๒) พ.ศ. ๒๔๘๘ ซึ่งโจทก์มีสิทธิบอกเลิกสัญญาเช่าอยู่แล้ว แม้ขณะนี้จะอยู่ในระหว่างพิจารณาของศาลฎีกาก็ยกเอา พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่าฯ พ.ศ. ๒๔๘๙ และ (ฉะบับที่ ๒) พ.ศ. ๒๔๙๐ ที่ออกภายหลังมาปรับแก่คดีเรื่องนี้ไม่ได้ จึงพิพากษายืน