คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 689/2512

เมื่อลูกจ้างของจำเลยยอมให้ผู้ตายโดยสารไปในรถ จำเลยจึงต้องร่วมรับผิดในผลแห่งการละเมิดที่ลูกจ้างจำเลยกระทำไปตามทางการที่จ้าง จำเลยจะอ้างว่าผู้ตายไม่ได้เสียค่าโดยสาร ไม่ต้องรับผิดต่อผู้ตายตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ลักษณะขนส่ง หาได้ไม่

บุตรบุญธรรมยังคงมีสิทธิหน้าที่ต่อบิดามารดา รวมทั้งหน้าที่อุปการะเลี้ยงดูตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1535 ฉะนั้น แม้โจทก์จะยกผู้ตายซึ่งเป็นบุตรให้ จ. ผู้ตายยังคงมีความผูกพันต่อโจทก์ เมื่อลูกจ้างจำเลยกระทำละเมิดต่อผู้ตายในทางการที่จ้าง โจทก์จึงมีอำนาจฟ้อง

โจทก์ฟ้องว่า นายวิฑูรย์เป็นบุตรโจทก์ทั้งสอง นายเฉลิมลูกจ้างของจำเลยทั้งสองขับรถโดยประมาทเลินเล่อทำให้บุตรของโจทก์ถึงแก่ความตาย นายเฉลิมกระทำละเมิดตามทางการที่จำเลยทั้งสองจ้าง ขอให้จำเลยร่วมกันชดใช้ค่าเสียหายและค่าสินไหมทดแทน ๘๓,๖๖๓.๒๐ บาท ฯลฯ

จำเลยทั้งสองให้การว่านายเฉลิมมิได้ประมาทเลินเล่อ ฯลฯ

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยทั้งสองร่วมกันใช้เงิน ๔๒,๓๓๐ บาทแก่โจทก์

จำเลยทั้งสองอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยทั้งสองฎีกา

จำเลยฎีกาว่า ผู้ตายไม่ได้เสียค่าโดยสาร จำเลยจึงไม่ต้องรับผิดชอบต่อผู้ตายตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์อันว่าด้วยลักษณะขนส่งนั้น ศาลฎีกาเห็นว่า ความตายของผู้ตายเกิดจากการละเมิดของลูกจ้างจำเลยตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ในลักษณะละเมิดมิใช่เป็นเรื่องในลักษณะการขนส่ง เมื่อลูกจ้างของจำเลยยอมให้ผู้ตายโดยสารไปในรถ จำเลยจึงต้องร่วมรับผิดในผลแห่งการละเมิดที่ลูกจ้างจำเลยกระทำไปตามทางการที่จ้าง

จำเลยฎีกาว่า โจทก์ยกผู้ตายให้เป็นบุตรบุญธรรมนายแจ่มแล้ว จึงพ้นความผูกพันกับโจทก์ และโจทก์ไม่มีอำนาจฟ้องนั้น ศาลฎีกาเห็นว่า ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๑๕๘๖ แสดงว่า บุตรบุญธรรมยังคงมีสิทธิหน้าที่ต่อบิดามารดา รวมทั้งหน้าที่อุปการะเลี้ยงดูตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๑๕๓๕ ผู้ตายยังคงมีความผูกพันต่อโจทก์ โจทก์มีอำนาจฟ้อง พิพากษายืน.