คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 725/2491

ศาลล่างพิพากษาประหารชีวิตจำเลย แต่ไม่เพิ่มโทษตามมาตรา 72 เพราะโทษสูงสุดแล้ว คงลดฐานสารภาพ 1 ใน 3 จำคุกจำเลยตลอดชีวิต โจทก์ฎีกาว่าไม่ควรลดฐานรับสารภาพ เพราะจำเลยจำนนต่อพะยาน ดังนี้ ไม่มีประเด็นที่ศาลฎีกาวินิจฉัยถึงเรื่องเพิ่มโทษ.

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานสมคบกันฆ่าเจ้าพนักงานผู้กระทำตามหน้าที่ ก่อนคดีนี้จำเลยทั้งสองเคยต้องโทษมาแล้วไม่เข็ดหลาบ ขอให้เพิ่มโทษจำเลยทั้งสองปฏิเสธ แต่รับข้อเคยต้องโทษ สืบพยานจำเลยไปบ้างแล้ว จำเลยที่ ๑ รับสารภาพตามฟ้อง ศาลชั้นต้นเห็นว่า จำเลยที่ ๒ หลักฐานไม่พอฟังว่าสมคบกับจำเลยที่ ๑ ในการฆ่า จึงมีผิดฐานพยายามทำร้ายร่างกาย จำเลยที่ ๑ ทำผิดดังโจทก์ฟ้อง พิพากษาลงโทษประหารชีวิตตามมาตรา ๒๕๐ ข้อเพิ่มโทษเพิ่มอีกไม่ได้ เพราะโทษสูงสุดแล้ว แต่ลดฐานรับสารภาพ ๑ ใน ๓ คงจำคุกจำเลยที่ ๑ ไว้ตลอดชีวิต ลงโทษจำเลยที่ ๒ ตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา ๒๕๔, ๖๐, ๗๒

โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกาคัดค้านฉะเพาะข้อที่ลดโทษนายบุตร จำเลยที่ ๑ อ้างว่า คำรับสารภาพจำนนต่อพะยาน

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ศาลชั้นต้นให้ดุลยพินิจลดโทษจำเลยตามมาตรา ๕๙ ชอบแล้ว พิพากษายืน