คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 889/2495

ทางอันเป็นภารจำยอมนั้นเมื่อยังถูกใช้เป็นทางเดินอยู่ แม้จะมีทางอื่นออกสู่ทางสาธารณะได้ก็ดี เมื่อปรากฏว่า ทางใหม่นี้ คับแคบไม่สะดวกแก่การไปมา เท่าทางภารจำยอมแล้ว ทางภารจำยอมนั้น จึงยังต้องเป็นทางภารจำยอมอยู่ หาใช่หมดสิ้นไปตามมาตรา 1400 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ไม่