คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.อ. ม. 159

มีดที่จำเลยใช้แทงผู้เสียหาย ยาวทั้งตัวและด้ามประมาณคืบเศษ แผลที่แทงลึก 8 เซนติเมตร เป็นมีดเล็กไม่ร้ายแรง จำเลยเมาสุรามากจึงแทงไป 1 ที แม้ถูกที่หน้าอกก็หาได้เกิดอันตรายร้ายแรงไม่ ฟังไม่ถนัดว่าจำเลยมีเจตนาฆ่า

มีดที่จำเลยใช้แทงผู้เสียหาย ยาวทั้งตัวและด้ามประมาณคืบเศษ แผลที่แทงลึก 8 เซนติเมตร เป็นมีดเล็กไม่ร้ายแรง จำเลยเมาสุรามากจึงแทงไป 1 ทีแม้ถูกที่หน้าอกก็หาได้เกิดอันตรายร้ายแรงไม่ ฟังไม่ถนัดว่าจำเลยมีเจตนาฆ่า

คดีอาญาที่ราษฎรเป็นโจทก์เมื่อศาลตรวจฟ้องถูกต้องตาม ป.วิ.อาญา ม.158และสั่งนัดไต่สวนมูลฟ้องแล้วก็ถือเป็นฟ้องตาม ก.ม.และจะถือว่าผู้ถูกฟ้องยังไม่เป็นจำเลยหาได้ไม่ หากแต่ได้รับผ่อนผันยกเว้นสำหรับการดำเนินคดีในเบื้องต้นเท่านั้น ฉนั้นถ้าจะเป็นฟ้องเท็จก็อาจเป็นผิดตาม ก.ม.อาญา ม.158,159 ได้คดีอาญาที่คู่ความเพียงแต่อ้างสำนวนการพิจารณาในคดีอื่นมาเป็นพยานหลักฐานในคดีหลังนี้ ยังถือไม่ได้ว่าเป็นการพิจารณาและสืบพยานในศาลตาม ป.วิ.อาญา. ม.172

ฟ้องกล่าวโทษหรือฟ้องว่าเกิดการกระทำผิดขึ้นตามความในกฎหมายอาญามาตรา 158, 159 นั้นเป็นเรื่องฟ้องว่ากระทำความผิดในทางอาญา
ฟ้องคดีแพ่ง แม้จะกล่าวว่าเป็นเรื่องยักยอก แม้จะเป็นเท็จก็ไม่มีผิดฐานฟ้องเท็จตาม ม.158, 159.

เอาความเท็จไปแจ้งต่อเจ้าพนักงานว่าบุตรสาวของตนถูกฉุดคร่าไป ความจริงไม่มีการกระทำผิดเกิดขึ้นเลยดั่งนี้ เป็นผิดตามมาตรา 118 และ 159 ต้องลงโทษจำเลยตามมาตรา 159 ซึ่งเป็นบทที่หนัก.

จำเลยนำความซึ่งรู้อยู่ว่าเป็นเท็จไปร้องเรียนกล่าวโทษเจ้าพนักงานต่อรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยโดยจำเลยมิได้ร้องฟ้องว่าเจ้าพนักงานกระทำผิดทางอาญา หรือว่าจำเลยได้ใส่เท็จทำพะยานเพื่อให้เห็นว่าความผิดทางอาญาได้เกิดขึ้นดังนี้ จำเลยไม่มีความผิดตามกฎหมายอาญามาตรา 159 แต่มีความผิดตามมาตรา118

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานแจ้งความเท็จทำให้เสื่อมเสียอิศรภาพและทำให้เสียทรัพย์ โดยบรรยายฟ้องว่าจำเลยโกรธเคืองโจทก์ จึงจับโจทก์ส่งตำรวจหาว่าโจทก์ขุดมันและสับฟันรั้วสวนของจำเลย โจทก์ต้องถูกคุมขังอยู่ 3 วันจึงมีประกันไป โจทก์ต้องเสียทรัพย์ตามบัญชีท้ายฟ้อง ภายหลังเจ้าพนักงานเห็นว่าคดีไม่มีมูลจึงปล่อยโจทก์ดังนี้ ฟ้องของโจทก์ไม่มีมูล ที่ศาลจะรับไว้พิจารณาต้องยกฟ้อง

ทำหนังหนังสือยื่นเรื่องราวต่อเสนาบดีโดยแสดงความคิดเห็น ยังไม่มีผิด

จำเลยเบิกความเปนพะยานต่ออำเภอว่าเขาเปนผู้ร้ายลักทรัพย์ ซึ่งความจริงจำเลยทราบแล้วว่ามิได้มีการทำผิดเกิดขึ้นเลยดังนี้ จำเลยมีผิดตาม ม.118 จำเลยรับบอกเล่าจากเจ้าทรัพย์ว่ามีผู้ร้ายลักทรัพย์ไป จึงนำความไปแจ้งต่อเจ้าพนักงานว่าเขาเปนผู้ร้ายดังนี้ จำเลยไม่มีผิด พรบ ฎีกาอุทธรณ์ พ.ศ.2461 ม.8 ศาลเดิมวางบท 118 ให้จำคุกจำเลย 2 เดือน ศาลอุทธรณ์แก้วางบท 58 ให้จำคุก 1 ปี จำเลยฎีกาได้ วิธีพิจารณาอาญา จำเลยผู้ซึ่งยังมิได้ฟังคำตัดสินมีฎีกาขึ้นมา คดีส่วนตัวจำเลยเหล่านี้ ต้องงดการวินิจฉัยไว้ก่อน

ศาลล่างวางบทผิดทำหลักฐานเท็จแล้วไปแจ้งต่ออำเภอ