คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
กฎหมายลักษณะอาญา ม. 318

ของที่ถูกลักไปโดยไม่ปรากฎเหตุอื่นอีก ยังเรียกไม่ได้ว่าเป็นของตกของหายตามความหมาย ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 318
(อ้างฎีกา 739/2481)
โจทก์กล่าวในฟ้องเพียงว่า ไซของกลางเป็นของที่ถูกลัก แล้วจับได้จากจำเลย เมื่อไม่ปรากฎเหตุอื่นใดอีก ลงโทษจำเลยตามมาตรา 318 ไม่ได้./

ของที่ถูกลักไปโดยไม่ปรากฏเหตุอื่นอีก ยังเรียกไม่ได้ว่าเป็นของตกของหายตามความหมายกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 318 (อ้างฎีกา 738/2481)
โจทก์กล่าวในฟ้องเพียงว่า ไซของกลางเป็นของที่ถูกลักแล้วจับได้จากจำเลย เมื่อไม่ปรากฏเหตุอื่นใดอีก ลงโทษจำเลยตามมาตรา 318 ไม่ได้

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานลักทรัพย์หรือรับของโจร หรือยักยอกเก็บของตก ดังนี้ เป็นฟ้องที่สมบูรณ์ตามกฎหมาย
(อ้างฎีกา 467/2491)

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานลักทรัพย์ หรือรับของโจรหรือยักยอกเก็บของตก ดังนี้ เป็นฟ้องที่สมบูรณ์ตามกฎหมาย (อ้างฎีกาที่ 467/2491)

ฟ้องโจทก์บรรยายว่าคนร้ายลักเรือไป จับเรือได้จากจำเลยทั้งนี้โดยจำเลยเป็นคนร้ายลักหรือรับเรือไว้โดยรู้ว่าเป็นของได้มาจากการกระทำผิดกฎหมาย หรือคนร้ายลักเรือแล้วทำหลุดลอยมา จำเลยเก็บได้ แล้วนำไปซุกซ่อนไว้โดยมีเจตนาทุจริต ยักยอกไว้ไม่ทำตามกฎหมายสำหรับการนั้นพนักงานสอบสวนจำเลย จำเลยรับว่า เก็บเรือลอยน้ำได้จึงขอให้ลงโทษฐานลักทรัพย์รับของโจร ยักยอก เก็บของตก ดังนี้เป็นฟ้องที่สมบูรณ์ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา158 แล้วประชุมใหญ่ครั้งที่ 11/2491

เจ้าทรัพย์นั่งรถ 3 ล้อของจำเลยแล้วลืมผ้าขาวม้าไว้ในรถ 3 ล้อนั้นจำเลยเก็บผ้าของกลางนั้นไว้ โดยไม่ทราบว่าเป็นของผู้ใด และไม่ทราบว่าเจ้าของทำหลงลืมไว้แต่เมื่อใดดังนี้ เป็นเรื่องเก็บของตกของหายตามมาตรา 318 หาใช่เรื่องลักทรัพย์ไม่ เมื่อโจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยลักทรัพย์ ศาลย่อมพิพากษาลงโทษจำเลยไม่ได้

เจ้าทรัพย์นั่งรถ 3 ล้อของจำเลย แล้วลืมผ้าขาวม้าไว้บนรถ 3 ล้อนั้น จำเลยเก็บผ้าของกลางนั้นไว้ โดยไม่ทราบว่าเป็นของผู้ใด และไม่ทราบว่าเจ้าของทำหลงลืมไว้แต่เมื่อใด ดังนี้ เป็นเรื่องเก็บของตกของหายตามมาตรา 318 หาใช่เรื่องลักทรัพย์ไม่ เมื่อโจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยลักทรัพย์ ศาลย่อมพิพากษาลงโทษจำเลยไม่ได้

เก็บของหายได้แล้วยักยอกแม้ยังอยู่ภายใน 3 วัน นับแต่เก็บได้ ก็คงมีความผิดตามมาตรา 318

เก็บของหายได้แล้วยักยอก แม้ยังอยู่ภายใน 3 วันนับแต่เก็บได้ ก็คงมีความผิดตามมาตรา 318

สร้อยคอและแหวนซึ่งเป็นของใช้ของบุคคลธรรมดานั้น ไม่ใช่วัตถุโบราณหรือของมีค่าอันจะพึงถือว่าเป็นกรรมสิทธิ์ของแผ่นดิน
สร้อยคอและแหวนซึ่งไม่ปรากฏตัวเจ้าของ ตกอยู่ในลำธารห้วยน้ำไหลนั้นผู้เก็บได้ไม่จำต้องปฏิบัติตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1323(3)และการเอาไว้ไม่เป็นผิดตาม มาตรา 318 แห่งกฎหมายลักษณะอาญา
ฟ้องว่าของที่เก็บได้เป็นทรัพย์ไม่ปรากฏตัวเจ้าของและเป็นทรัพย์แผ่นดินโจทก์ต้องนำสืบว่าทรัพย์นั้นเป็นของใคร หายมาอย่างใด และเป็นทรัพย์ที่แผ่นดินต้องการสงวนไว้อย่างใดด้วย ถ้าโจทก์สืบไม่สมฟ้องก็ลงโทษจำเลยไม่ได้