คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags: ขับรถ

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 301/2501 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

การประมาทขับรถชนคนตายและบาดเจ็บ ศาลฎีกายืนโทษจำคุก ไม่รอการลงโทษ

ศาลชั้นต้นลงโทษจำคุก 1 ปี 6 เดือน กับปรับ 1000 บาท โทษจำคุกให้รอการลงโทษไว้ แต่ศาลอุทธรณ์แก้เป็นให้จำคุกจำเลยโดยไม่รอการลงโทษ เช่นนี้ จำเลยยื่นฎีกา ขอให้รอการลงโทษจำคุกดังศาลชั้นต้นได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 120/2501

การขับรถแซงหลีกรถจอด กรณีไม่เข้าข่ายผิดกฎจราจร

จำเลยขับรถแซงขึ้นหน้ารถบรรทุกของทหารที่จอดอยู่ข้างหน้านั้นเป็นการขับหลีกรถที่จอดอยู่ไปเท่านั้นย่อมจะขับหลีกไปได้ไม่ใช่การเดินรถขึ้นหน้ารถคันใดซึ่งกำลังเดินไปข้างหน้าของรถจำเลยการกระทำของจำเลยจึงไม่ผิดกฎจราจร

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1788/2499

ความรับผิดของบิดาต่อการกระทำของบุตรผู้เยาว์ที่ขับรถโดยไม่ได้รับอนุญาต และประเด็นการประมาทเลินเล่อ

บิดามารดา ซึ่งเป็นผู้ปกครองผู้เยาว์ รู้เห็นยินยอมให้บุตรผู้เยาว์ขับขี่รถจักรยานยนต์และรถยนต์มาช้านาน มิได้ห้ามปรามตามสมควรแก่หน้าที่ดูแล เมื่อผู้เยาว์ขับรถจักยานยนต์ชนรถผู้อื่นเสียหาย อันเป็นการละเมิดบิดามารดาต้องรับผิดร่วมด้วย

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1699/2499 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

ความรับผิดนายจ้างต่อการประมาทของลูกจ้างขณะขับรถ แม้ไม่ใช่คนขับประจำ

เจ้าของรถยนต์ยินยอมอนุญาตให้ลูกจ้างซึ่งเป็นคนประจำรถแต่ไม่ใช่คนขับรถเพื่อหาคนโดยสาร เมื่อลูกจ้างขับรถไปชนเกิดการเสียหายโดยประมาท นายจ้างซึ่งเป็นเจ้าของรถยนต์ต้องร่วมผิดในค่าเสียหายนั้นด้วย.

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1699/2499

นายจ้างต้องรับผิดร่วมกับลูกจ้างที่ขับรถชนขณะปฏิบัติงาน แม้ไม่ใช่คนขับประจำ

เจ้าของรถยนต์ยินยอมอนุญาตให้ลูกจ้างซึ่งเป็นคนประจำรถแต่ไม่ใช่คนขับขับรถเพื่อหาคนโดยสาร เมื่อลูกจ้างขับรถไปชนเกิดการเสียหายโดยประมาท นายจ้างซึ่งเป็นเจ้าของรถยนต์ต้องร่วมรับผิดในค่าเสียหายนั้นด้วย

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1345/2498 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

การขับรถเร็วและชิดขอบทาง: จำเลยประมาทหรือไม่ พิจารณาจากหลักการจราจรและเหตุการณ์

มาตรา 16 นี้มีความมุ่งหมายเพียงให้รถที่เดินช้าเดินใกล้ขอบทางเพื่อมิให้เป็นการกีดขวางแก่การจราจรเท่านั้น มิได้หมายความว่ารถที่เดินเร็วจะเดินใกล้ขอบทางไม่ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1345/2498

การขับรถเร็วและชิดขอบทาง: การประมาทและความรับผิดทางอาญา

มาตรา 16 นี้มีความมุ่งหมายเพียงให้รถที่เดินช้าเดินใกล้ขอบทางเพื่อมิให้เป็นการกีดขวางแก่การจราจรเท่านั้น มิได้หมายความว่ารถที่เดินเร็วจะเดินใกล้ขอบทางไม่ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 413/2497

ความเพียงพอของฟ้องอาญา: การบรรยายการกระทำประมาทในคดีขับรถโดยประมาทเป็นเหตุให้ผู้อื่นถึงแก่ความตาย

โจทก์บรรยายฟ้องว่า จำเลยขับรถยนต์โดยสารไปโดยความเร็วและโดยความประมาทปราศจากความระมัดระวัง อันควรเป็นวิสัยของปกติชน ในขณะที่ฝนตก ถนนเปียกและลื่น เป็นเหตุให้รถยนต์ที่จำเลยขับตกลงไปในคูข้างถนนพลิกคว่ำหลายทอดทำให้คนโดยสารบาดเจ็บและถึงตาย ฯลฯ นั้นเป็นฟ้องที่จำเลยพอจะเข้าใจข้อหาแล้ว

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1805/2497 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

นายจ้างต้องรับผิดต่อการกระทำของลูกจ้างในการขับรถขณะปฏิบัติงาน แม้เป็นการเลือกเส้นทางเอง

ลูกจ้างได้ขับรถยนต์ของนายจ้างตามทางการที่จ้าง ตอนขากลับลูกจ้างได้นำรถกลับไปบ้านแล้วจะนำไปเก็บยังโรงรถของนายจ้าง ระหว่างนั้นรถได้ชนกับรถของผู้อื่นเสียหายดังนี้ นายจ้างต้องรับผิดร่วมกับลูกจ้างด้วย เพราะการที่ลูกจ้างจะขับรถไปทางไหนย่อมอยู่ในความคิดของลูกจ้างอันเป็นการสะดวกและเหมาะสม

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 940/2496

ความประมาทในการขับรถราง ชนท้ายรถโดยสาร การประมาทเลินเล่อเป็นความผิดตามกฎหมาย

จำเลยขับรถรางเร็ว ไม่ระมัดระวัง เป็นการประมาทเลินเล่อจึงชนรถยนต์ประจำทางตอนท้ายเสียหาย การประมาทของจำเลยเป็นการฝ่าฝืน พระราชบัญญัติจราจรทางบก 2477 มาตรา 29 ข้อ 4ฉะนั้นความผิดของจำเลยจึงต้องผิดกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา336(15) อีกบทหนึ่งด้วย

คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags ขับรถ